Nie zgub się w labiryncie pozorów, a może dotrzesz do jej serca

*W świetle zachodzącego słońca na polanie stanęła czarna jak noc wilczyca. Spod grzywki w kolorze ciemnego ametystu, skrzyły się szmaragdowe ślepia. Długie na dwa metry skrzydła ciągnęły się za nią po ziemi.* Dzień dobry wszystkim *powiedziała cicho. Jeśli chciała, by nikt jej nie usłyszał, musiała się zawieść. Wszystkie oczy wpatrzone były w nią i miała wrażenie, że chcą ją przewiercić na wylot. Usiadła na ziemi, owijając się ogonem i zaczęła się przedstawiać pobieżnie.*

|Artemis vel Artie Serafina Lili von Solariss Herde|

|samica|nastolatka|1,5 roku|12 grudnia|

Wieść głosi, iż żyła kiedyś wilczyca o sierści białej jak śnieg.

 Nazywa się Artemis vel Artie Serafina Lili von Solariss Herde. Pierwsze imię dostała po bogini łowów. Według wierzeń stada miało ją uczynić lepszą w tej dziedzinie, ale nic z tego. Przeciwnie. Arte ogłosiła, że nie cierpi zabijać i zostanie wegetarianką. Trzecie imię pochodzi od kwiatów. Nad drugim myślała długo, do dziś nie wie o kogo chodzi. Nazwisko rodowe otrzymała po ojcu.
Co do jej płci, jest to samica, chociaż nie zawsze można być tego pewnym. Czasem zachowuje się jak basior, a czasem już wręcz jak szczeniak. Nie ma możliwości, by nie pogoniła wszystkiego, co się rusza, a jest mniejsze od niej.
Jak już jesteśmy przy jej wieku to jest ona nastolatką (choć już niedługo), ma bowiem jakieś półtora roku. A urodziła się dwunastego grudnia dwa lata temu.

Każdy musi kiedyś umrzeć. Jedni prędzej, drudzy później, trzeci kilkakrotnie.

Rodzina... Każdy powinien jakąś mieć. Ona liczy, że swoją wielką rodzinę odnajdzie w HOLS. Co do prawdziwej, to jest sierotą i nie ma rodzeństwa. Rodziców nie pamięta, bo też nie ma prawa. Nie wie również co się z nimi stało, nikt jej nie powiedział. Po prostu nie ma ich od kiedy pamięta, ale kiedyś być musieli.
Przeszłość nie przyniosła jej wiele dobrego, wręcz odwrotnie. Nie lubi o niej mówić i z pewnością wolałaby zapomnieć. Ale są rzeczy, których zapomnieć zwyczajnie się nie da.

Każdy ma dobrą i złą stronę, przy czym większość tą złą skrywa głęboko w swym wnętrzu.

Charakter w znacznej mierze ukształtowały jej wydarzenia z przeszłości, a konkretniej jego zewnętrzną warstwę, która zakryła tą wewnętrzną. Na pierwszy rzut oka wadera jest istotą nieśmiałą, niechętną do wszelkich kontaktów, nieprzyjazną, a wręcz nienawistną. Mało kto wie, że pod tą maską kryje się delikatna, łagodna, czuła, empatyczna i wrażliwa dusza, która tak jak każdy chce kochać i być kochana. Została jednak zraniona, straciła zaufanie i musiała się ukryć, by nie dopuścić do tego ponownie. Jest jak nieufny królik, który boi się, że jeśli podejdzie, zostanie zabity.

Ufając swym oczom uważaj, by nie potknąć się o serce.

Wygląd zmienił się wraz z jej charakterem. Ma odpędzać każdego wilka, stanowiącego potencjalne zagrożenie. Wraz z tą przemianą umarła jakaś cząstka dawnej Artie. Wilczyca jest smukła, lecz wielkości dorosłego basiora i cały czas rośnie. Jest przy tym bardzo lekka. Od sierści czarniejszej niż noc wyraźnie odcina się fioletowa grzywa, zaś na ogonie znajduje się pas sierści o tym samym kolorze. Łapy zakończone są długimi pazurami. Jej oczy mają dziwną właściwość samoczynnego zmieniania koloru. Nosi obrożę zdobioną w tępe kolce, parę skórzanych karwaszów i tajemniczy wisiorek. Zapytana o niego, powie, że to magiczny amulet. Naprawdę jednak to tylko znaleziona przez nią błyskotka bez wartości. W razie potrzeby na jej bokach pojawiają się dwumetrowe skrzydła o kolorze jej sierści, Dzięki swojemu rozmiarowi i lekkości wilczycy, mogą ją unieść na kilka minut. Zgodnie z zasadą, że wilki nie latają, nie przystosowały się do dłuższych podróży. Ich pojawianie się i znikanie jest impulsywne, aczkolwiek działa prawidłowo.
Nie można tego powiedzieć o jej magicznej mocy, która to uwalnia się przy silnych emocjach i zwykle w za dużych ilościach. Arte ma bowiem zdolność zmieniania materii i w małym stopniu panowania, o ile w ogóle można to tak nazwać, nad wyładowaniami atmosferycznymi i trzęsieniami ziemi. Wraz z wiekiem coraz lepiej panuje nad swoją wewnętrzną magią, ale daleko jej jeszcze do perfekcji.

I oto stoi przed wami nowa Artie. Nowa postać, nowa dusza, zagubiona w labiryncie życia.

Jedynym towarzyszem Arte jest wiewiórka Pepper. Tylko wobec niej potrafi być otwarta. To dzięki niej jeszcze do końca nie zwariowała.
W hierarchii najbardziej chciałaby zajmować stanowisko obrońcy pary AlphaII, by móc wreszcie spożytkować swoją moc w słusznym celu.

Nie zgub się w labiryncie pozorów, a może dotrzesz do jej serca.

Szuka spokoju, zrozumienia, przyjaźni, miłości i nowych rodziców, lecz to tylko marzenia. Nigdy się do tego nie przyzna, ale Artemis czuje się samotna.

Kontakt: pod kartką oraz na chacie. Artie nie gryzie. Może czasami.
Nick, kolor na chacie: Arte, #DBB0EF

Nasze Stado - Nasz Dom

Karta postaci może ulec zmianom.